
Ter oriëntatie een citaat uit Geopolitiek (2016): “Vanaf de Tweede Wereldoorlog is de attendering op de strategische betekenis van het hoge Noorden ook door nieuwe kaartprojecties gestimuleerd. Daarbij verschuift de Noordpool meer naar het midden van de kaart, … “. In 1947 koos de Verenigde Naties dit beeld – een kaartbeeld – tot logo van een nastrevenswaardig wereldbestel. De Arctische Zee gepromoveerd tot geographical pivot, de zee waar de rivaliserende grootmachten van toen, Amerika en Rusland elkaar in de ogen keken. Dat is even wennen, de ijsmassa van de Poolzee als standplaats. Maar nieuw is anders. De Noordpool van bovenaf gezien herinnert aan een gewaagde kaart van Mercator, met centraal in het vizier de Magneetberg. Die kaart werd gepubliceerd vanaf het eind van de 16e eeuw, volgens kenners is het ’the first true map of the Arctic’. Stel je staat midden op de vlag van de Verenigde Naties, je kijkt in het rond, altijd zuidwaarts dat kan niet anders, fraaie vergezichten ontvouwen zich. Ze attenderen ons op de geostrategische motieven die het lot van zeeën, alle zeeën bepalen.
