Vogels Spitsbergen
Evert Jan Mookhoek
Op 27 juni 2016 vertrok ik van Amsterdam/Schiphol en kwam na tussenstops in Oslo en Tromsø op 28 juni in Longyearbyen/Spitsbergen aan.
Hierna voer ik, samen met 31 andere passagiers en 10 bemanningsleden, op Z.S.Antigua , een Barkentijn van rederij “De Tall Ships Company” uit Franeker tot 13 juli, rond Spitsbergen. De kapitein kende ik van mijn 1ste reis naar Spitsbergen 4 jaar geleden, hij was toen nog stuurman. De andere 40 gezichten waren nieuw voor mij. Na ruim 2 weken op een klein oppervlak buiten bereik van mobiele telefonie en internet leer je al snel veel over je scheepsgenoten (inclusief je zelf). De mindere kanten van op het 1ste gezicht sympathieke mensen en de positieve kanten van de anderen. Ook is na een paar dagen waar je vandaan komt en waar je naar toe terug gaat minder belangrijk en telt vooral het nu.
Spitsbergen is een groep eilanden aan de rand van de wereld vol met verhalen over en sporen van geologie, klimaat, natuur en menselijk avontuur. Desoriënterend door de niet ondergaande zon, de poolzomer. Desoriëntatie door het koude klimaat wat alle sporen slechts met een oneindige traagheid laat verdwijnen. Je plaats in de rangorde in deze wereld. De ijsbeer en het weer zijn echt de baas en bepalen waar je wel en niet naar toe kunt gaan. Verder is vrijwel alles beschermd onder de titel van geologie, natuur, archeologie en/of cultureel erfgoed. Het enige wat je mee terug neemt zijn de foto’s en de herinneringen.
Heel bijzonder aan deze reis was het bezoek aan Kvitøya. Dit ver naar het oosten gelegen eiland ligt meestal gevangen in het zeeijs (nu niet) en was door een tevens gunstige wind binnen het tijdsbestek van de reis te bevaren.
Naast beloega’s, zeehonden, walrussen, poolvossen, rendieren, ijsberen en een enkele verre walvis zagen we natuurlijk ook vogels. Die lieten zich niet allemaal goed scherp op de foto zetten.
Na 4 maanden zijn alle foto’s geordend en lijkt Spitsbergen alweer een droom uit een andere wereld.
Evert Jan Mookhoek, 13 november 2016
